De Parsons School of Design was het decor voor het eerste Modern Magazine seminar in New York. The Fat Lady deed de voorbije jaren al inspiratie op op ModMag in Londen. Deze keer trok ze de grote plas over. Sprekers van over de hele wereld stelden er hun magazine voor, van mainstream tot niche.
“Waarom tonen interieurmagazines nooit interieurs waarin geleefd wordt?” vraagt Omar Sosa zich af. Vanuit dat idee ontstond apartamento, een blad dat net het dagelijkse leven wil vieren. apartamento is een reactie op iets wat Omar en zijn businesspartner niet konden vinden in de huidige markt. Maar waarom print? “We wilden iets dat kan verouderen, dat je kan meenemen, dat je onthoudt.”
De oplage groeide op 10 jaar tijd van 5.000 exemplaren naar dik 45.000. Ook online leeft het magazine verder, “al zetten we niet alles op onze website want dan verliest de inhoud zijn waarde. We creëren wel extra’s zoals video’s van 2 à 4 minuten waarin mensen hun interieur tonen”, verklaart Omar.
Schrijf over wat je interesseert
Zonder businessplan beginnen en er 3 jaar later nog altijd staan. De Nederlandse Kirsten Algera weet het te doen met MacGuffin. De insteek: één onderwerp, of het nu een bed of een kast is, belichten in alle facetten. Je zal versteld staan hoe ver je daar kunt in gaan. Zou jij in je nummer over bedden bijvoorbeeld praten over vogelnestjes? Het nummer over touw, dat hier op kantoor ligt, trekt trouwens nog altijd nieuwsgierige collega’s aan. Maar onthou: “Je moet als maker een relatie hebben met je topic, anders merkt je lezer dat direct”, aldus Kirsten.
Een duidelijk geëmotioneerde Indhira Roja vertelt het verhaal van Anxy, het magazine dat de kwetsbaarheid van mensen toont. Met succes. ‘Jullie redden levens. Ik wou dat ik in een open gemeenschap leefde waarin mensen me niet als zwak of gek bestempelden,’ quootte ze een lezer.
Bij sport- en cultuurblad Victory Journal houden ze vast aan hun in het oog springende design. Een ander sportblad is Racquet, dat – hoe kan het anders – tennis eert. Vier keer per jaar, maar “we lanceren er maar drie per jaar, omdat het ons niet lukt om elk kwartaal een editie te produceren”. Geen haan die er naar kraait. Racquet combineert haar magazine met events, waar lezers niet de makers van het blad, maar elkaar willen ontmoeten.
Wat is de link tussen psycho en een taart?
Nee, een magazine over eten moet iets meer zijn dan dat om eruit te springen. Michelle Outland, creative director van Gather en Bon Appetit, heeft een geschiedenis bij Martha Stewart, dat helpt. Gathers motto, dat is ‘spelen met eten’. Eén thema, spreads met één foto en één recept en – jawel – muziek, want eten met muziek is leuker.
De thema’s? Kijk even naar de cover hierboven van het ‘rough cut’-nummer. Zie je de link met de douchescène uit de 1960-succesfilm Psycho? Of kijk naar de receptfoto uit de ‘magic’-editie, met het verhaal van Pinokkio in het achterhoofd.
Meer eten bij MOLD. LinYee Yuan huivert van het idee dat er in 2050 niet genoeg eten zal zijn op de wereld om iedereen te voeden. Maar wetenschappers zijn volop manieren aan het ontwikkelen om eten te ‘creëren’, zodat we de schaarste kunnen voorkomen. Ze schrijft er al jaren online over, maar bleef tegen een muur van onbegrip aanlopen. Dankzij haar magazine kon ze de tijd en ruimte nemen om alles uit de doeken te doen.
Niet voor mannen
No Man’s Land is een blad ‘voor vrouwen die iets te zeggen en niets te bewijzen hebben’ – hun woorden. Het is een van de vele magazines die ik vandaag zag met amper of zelfs geen titels op de cover. Ook dit magazine gaat veel dieper in op thema’s die online moeilijker uit te werken zijn. Je neemt het gewoon mee naar bed, waar je rustig kunt verder lezen.
Gooi je design – letterlijk – om
Print en online hebben elk hun voor- en nadelen, dat bevestigen alle sprekers vandaag. Dat is een open deur intrappen? Misschien wel, maar Perrin Drumm van Eye on Design maakt toch de vergelijking. En die toont mooi hoe beiden elkaar kunnen aanvullen. Waar je bij het magazine een buffet aan artikels krijgt, klik je online enkel door naar wat je wilt lezen. Een magazine leest men wanneer het past, je opent en sluit het als het je uitkomt. Een webpagina sluit je, om nooit meer te openen. Deze lezer staat aan het roer. Bij een magazine kiest de hoofdredacteur.
Als je voor het eerst, na jarenlang online werken, een printmagazine maakt, dan durf je al eens bold statement maken: “We hebben 1 regel: never get in the way of the designer”, verklaarde Perrin. Creative Bloq beschrijft het zo in haar review van het eerste nummer van Eye on Design: The crisp layouts are occasionally flung upside down and back-to-front, as if the magazine has been vigorously shaken then laid flat and allowed to settle.
Strakke, speelse vormgeving en diepgaande artikels. Dat is wat ik onthoud van deze eerste ModMag in New York. En ik bracht een pak inspiratie mee naar Gent. Een pak inspiratie die ik kan gebruiken hier in Gent.
